વિસનગર - શહેરના નગરરત્નો
 
 
સૂફી સંત : અનવરમીયાં કાજી    
     
    વીસનગરના ગોલવાડને રસ્તે મુખ્યબજારથી જમણી તરફ વળતાં કાજીવાડામાં આવેલ શ્રી અનંતનાનાથજીના જૈન દેરાસર પછી આગળ વધતાં ડાબી તરફ ઘાંચીવાડાના નાકે એક મસ્‍િજદ છે. પૂર્ણ હિંદુ લત્તામાં એક મસ્‍િજદનું હોવું એ ઘટના છે. મસ્‍િજદના પ્રવેશધ્વારની જમણી બાજુએ દિવાલ ઉપર એક નાનકડું પાટિયું લટકે છે. પાટિયા પર લખ્યું છે, ''અનવરમિયાં કાજીની મસ્‍િજદ''.
     
    મસ્‍િજદમાં મળસ્કે પ્લો ફાટતાંની પહેલાં ''અઝાન'' નો અનાહત નાદ સુષમણામાંથી પ્રગટ થતો ઘેરો અવાજ સંભળાય છે.
     
    કાજી સાહેબનો જન્મ વીસનગરમાં સને ૧૮૪૩ના વૈશાખ વદ ૭ને શુક્રવારના રોજ થયો હતો. તેમના પિતાજીનું નામ આજામિયાં અનુમિયાં કાજી હતું. વિદ્યાભ્યાસના આરંભ સુધીનું બાલ્યાવસ્થાનું એમનું જીવન સહજ હતું. નાનકડા અનવરની આંખમાં એક અલૌકિક ટહૂકો હતો. આંખ અને હયદ સતત કશુંક શોધતાં. આત્મજ્ઞાન, ઈશ્વર અલ્લાહ શું છે? જેવા પ્રશ્નોના વર્તુળો એમના સમગ્ર ચિત્તતંત્રને ઘેરી લેતા. પરિણામે દૈનિક સંસાર જીવનમાં એમનું મન ચોંટતું નહિ. એમની વિહવળ અને બેબાકળી આંખો વીસનગરમાં આવતા સંત, સાધુ, સંન્યાસી, યતિ, જતિ, ફકીર, પીર જેવા વૈરાગી પુરુષોના સમાગમ ઝંખતી. પાતળિયા સ્વામી તરીકે વીસનગરમાં ઓળખાતા પૂર્ણાનંદસ્વામી સાથે એમનો સત્સંગ ખૂબ થતો. આ બંને મહાત્માઓ એક બીજા સાથે ધર્મધ્યાનની વાતો કરી આનંદમાં મસ્ત રહેતા હતા. એક પ્રસંગે કાજી સાહેબે બ્રહમસ્વરૂપ સંબંધી પ્રશ્ન કરેલો. તે ઉપર પૂર્ણાનંદસ્વામીએ તેમને એક છંદ સંભળાવ્યો હતો. જે આ પ્રમાણે છે.
 
     
   ''કાજી કાજી શોધતો, કાજી બ્રહમસ્વરૂપ,
મંદિર ઔર મસ્‍િજદે મેં, દેખા આપ સ્વરૂપ''.
     
   કાજી સાહેબનું મૂળ વતન વીસનગર તાલુકાનું નાનકડું ગુંજા ગામ હતું. તેમને રોશનબીબી સાથેના લગ્નજીવનથી મોંઘીબાઈ નામે એક દીકરી પણ હતી. પ‍ર‍ીવારમાં શેરખાન કાજી નામે ભત્રીજો પણ હતો. આ બધું હોવા છતાં કાજી સાહેબનું મન જન્મ-જન્માંતરના સંસ્કાર બળે પરમાત્માની બંદગી પાછળ લાગ્યું રહેતું.
     
    કાજી સાહેબની રચનાઓને શેઠ હઠીસીંગ કાગળ ઉપર ઉતાળતા. વીસનગરમાં સાંસ્કૃતિક અને આધ્યાત્‍િમક જીવનની આ એક વિરલ ઘટના છે. આ સત્સંગમાં કાજી સાહેબના ભજન, ગરબી, પદ, ગઝલ, નસીહત અને અન્ય પ્રકારની રચનાઓ પણ છે. તેમણે ભકિત શુંગારની ગરબીઓ પણ રચી છે. મહંમદ પયગંબર સાહેબની સ્તુતિ પણ તેઓ કરે છે.
     
   સંવત ૧૯૭રના કારતક માસમાં તેમની તબિયત નરમ થઈ. કોઈ ભાવિનું એંધાણ પારખી એમણે પોતાના પહેરવાના થોડા કપડાં સાથે રાખી પાલનપુર તરફ પ્રયાણ કર્યું. જતાં જતાં એમણે પોતાનો જમણો હાથ શેઠ હઠીસીંગના માથા પર મુકયો. શેઠ ધન્ય બન્યા. એક જૈન શ્રેષ્ઠી અને એક વિરલ ઓલિયાની અંતીમ વિદાય ક્ષણો હતી. તા.રર/૧૧/૧૯૧૬, શનિવાર. હિજરી સન ૧૩૩૪ માહે હબીઉલ અવ્વલની તા.૧૬મીના દિવસે બપોરના સૂર્યની સાક્ષીએ નશ્વર દેહ ત્યાગી આ જગતને અલવિદા કરી ગયા. પાલનપુરમાં આજે પણ એમના રોજાની અંદર દીવાબત્તી થાય છે અને એ મહાત્માનું સ્મરણ આપણને ઘેરી વળે છે.
     
     
 
 
 
|
|
|
|
|
 
 
Powered By